Lifestyle of the rich and famous

Vrijdag, alweer het laatste dagje school. We moesten een presentatie geven bij creative thinking. Onze opdracht was; A new product for Bintang. Aangezien Bintang eigenlijk alleen op mannen is gericht, wilde wij een Bintang maken voor de vrouwen. Bintang is zoals veel biermerken, een onderdeel van Heineken. Heineken heeft Wieckse Rose al, dus realisatie is er gemakkelijk. Met Google translate kun je veel maar lang niet alles. Dus als je vertaald wat lady in het Indonesisch is krijg je wel Wanita enz., erg leuk allemaal maar Bintang Wanita was het toch niet voor ons. Wanita staat ook op de deur bij het toilet, niet echt een lekkere vergelijkenis dus.

Zodoende zijn we naar de lieve medewerkers van het hotel gestapt om te vragen of er een andere benaming is voor lady. Enthousiast vertelde ze dat er zelfs een typisch Balinese benoeming is namelijk: iluh. Zo is ons product Bintang iluh ontstaan. De presentatie begon met een grappig toneelstukje en zo samen met een pitch hebben we ons idee verkocht. De docent vond het erg leuk gedaan en gevonden. Ze zei dat het haar niet zou verbazen als er inderdaad een Rosé bier op de markt komt in de komende jaren. Bingo! Well done Group 4!

Na ons dagje school zijn we lekker naar ons nieuwe vaste plekje op het strand gegaan. Helaas weer lekker gegeten en dit maar onder het genot van een milkshake. Erg vervelend! In dat tentje hebben ze ook een kast vol met sarongs liggen. Sarongs in verschillende kleuren, maten en kwaliteiten. Naast het feit dat het een leuk aandenken zou zijn, hebben we er ook nog één nodig, wanneer we met school naar een tempel gaan. Een (Hindoeïstische) Tempel heet hier een “Pura”. Als we de tempel gaan bezoeken is het verplicht een sarong te dragen.

Dus wij een beetje schuimen door die kast, vind Natasha een hele mooie traditionele batik sarong. Ja, deze is zo gaaf die willen we eigenlijk alle drie wel. Wij dit aan het vrouwtje vertellen en voor we het weten belt ze een vriendin. Ja, ik denk dat mijn vriendin er nog wel één heeft. Naar een tijdje komt die vriendin op een scooter aan gescheurd met een tasje vol sarongs. Nee helaas, daar zit hij niet tussen. Ondertussen hebben we verteld dat we eigenlijk alleen geld mee hebben voor het eten. Dat vrouwtje: geen probleem. Jullie waren hier gister ook ik vertouw jullie, neem maar mee. Dan betalen jullie later. Of waar wonen jullie dan zal ik ze brengen, ik ga het helemaal voor jullie regelen. Dus ze begint druk met haar vriendin te praten en stuurt haar weg. Ze verteld ons dat ze nu naar een plek gaat waar ze zeker weten de zelfde hebben.

Het eten wordt geserveerd, dus wij gaan onder tussen maar eten. Dat vrouwtje kam om de havenklap om te zeggen dat het goed kwam, waar die vriendin nu was, ze ging de hele tijd buigen enz. Echt het top punt van klant is koning. Na ruim een uur komt die vriendin weer aan gescheurd en dit maal wel met de juiste sarongs! Yeeeeey! Nog even over de prijs gehandeld en zo hadden we vier echte batik sarongs voor een mooie prijs. Natasha werd achterop de scooter terug naar het hotel gebracht met de sarongs. Zodoende konden we ook meteen betalen, waant dat doen we liever.

Dit is meteen een goed voorbeeld van hoe het hier gaat. Ons hotel is echt op een grens gebied van the middle of nowhere. Zo zijn wij als “blanken” echt een bezienswaardigheid. In hun ogen is onze witte huid echt geweldig. In Nederland hebben we allemaal producten om bruiner te worden, maar hier zit overal whitening in. Hoe blanker de huid hoe beter. Hier krijg je “complimenten” als: I love your skin, I want to have your beautiful white skin enz. En dat terwijl wij hier weer bruin willen worden. Verder zijn er nog veel mensen die tegen blanken opkijken. Als we hier in de buurt rond lopen wordt er nog regelmatig een foto van ons gemaakt, je wordt vaker herkend. Allemaal heel raar en in het begin voelde ik me ook wel bezwaard, want in mijn ogen ben ik niet beter. Ik heb me er maar bij neer gelegd en begin er nu aan te wennen.

Naast het feit dat we aan dit rare onderdanige gedoe wennen, merken we steeds vaker dat we hier dingen normaal gaan vinden. We krijgen hier een nieuwe normaal qua normen en waarden.

Zo kijken we al niet meer op van het hectische verkeer, we kijken eigenlijk al niet meer op wanneer er een scooter onderuit gaat, we beginnen het hier ’s avonds gewoon fris te krijgen en dit zijn nog maar een paar voorbeelden.

Verder hebben we het hier zo goed hier. We denken veel aan dat feit. Het hotel heeft echt een geweldige service. Zo wordt elke dag ons bed verschoond en de kamer gepoetst. Elke ochtend hebben we een lekker klein ontbijtje. Verder moet je zelf voor de andere twee maaltijden zorgen. Dus je eet twee keer per dag in het hotel of in restaurants. De prijzen voor een hoofdgerecht liggen zo rond de €2 en de €5, dus slecht hebben we het niet.

Maar toch als je al deze kleine prijsjes bij elkaar optelt, dan ben je wekelijks toch nog aardig wat geld kwijt. We hebben hier geen eigen koelkast en ook geen kookgelegenheid dus alles is eigenlijk buiten de deur. Al deze kosten samen met de kosten om hier te komen zorgen de voor dat ik wel even rustig aan moet doen. Zodoende hebben we voor dit weekend nog geen uitjes/reizen staan. Dat komt nog wel en gelukkig gaan we tijdens het sparen wel met school weg. :D

Vrijdag avond hadden we als studenten onderling een “Pool Party” hier georganiseerd, we zijn toch alleen maar met Stenden studenten. Het was echt super gezellig veel gelachen. We hebben ook nog voor onze buurman gezongen, want die was de dag er voor jarig. Ondanks dat ik het over studenten heb, is hij toch echt 40jaar geworden. Een typisch geval van de eeuwige student. ;)

Na zoon druk school weekje en een poolparty was het zaterdag weer lekker tijd om uit te slapen. Zaterdag hebben we veel tropische regenbuien gehad en was het de rest van de dag erg bewolkt.

Per dag zwem ik 10 baantjes heen hen weer in het zwembad, om toch in beweging te blijven. Terwijl ik zaterdag aan het zwemmen was, kwam er dus ook zoon regenbui. Echt geniaal. Nu merkte ik pas hoe hard die regen gaat en hoe koud de regen is. Ondanks de regen ben ik toch door gegaan. Door de harde regen zag je gewoon niks meer. Het was echt een bijzondere ervaring.

Zaterdag avond zijn we in één van onze stam cafés/restaurants gaan zitten. De Australiërs van de lunch waren er nu nog steeds. Het scheen dat één van hun de eigenaar is van dit kleine tentje. Ze hadden me een lol, dus wij doen gewoon gezellig mee. Ze draaide heel veel klassiekers, maar wij kennen onze klassiekers ook. Dit vonden die oudjes helemaal geweldig. Die oudjes zijn al sinds de “Footy” wedstrijd bezig met lekker bourgondisch eten en drinken. Dus hoppa voor we het wisten kregen we ook bier van hun. Oi thanks mate! Cheers to that! Dat Footy is pas een top sport! :O niet normaal, het is een soort voetbal waarbij je zowel je voeten als je handen mag gebruiken. Verder is de bal en het speelveld ovaal. Het heeft een beetje de vorm van een American football/rugby bal. Er gaaf om te zien!

Na het eten en meezingen met gouwe ouwe. Zijn we lekker wezen stappen in Seminyak. Ik weet niet waarom, maar waar ik ook ben. Ik beland toch altijd weer in gay bars en travestieten shows. Blijkbaar staat het op me voorhoofd. :P Maar goed, we(de meiden) gingen dus gezellig mee met Jelmer, want hij wilde heel graag zien hoe die tenten hier zijn.

Er zitten vijf tenten in een straat en de travestieten zijn weer hilarisch! De Aziaten hebben in ieder geval een fijner en vrouwelijker uiterlijk, dus ze waren voor travestiet zijnde erg mooi. Op dit soort plekken is het soms echt moeilijk om te onderscheiden wat het nou is. Een hij, zij of het? Ik heb regelmatig echt geen idee. Ik ben blij dat ik geen single ben. Al dat gedoe is niks voor mij! Ik ben blij met mijn mannetje! :D

Dat merk ik wel, ondanks dat ik het hier geweldig heb en eigenlijk niet mag klagen. Mis ik echt de lieve mensen in Nederland. Het zijn vooral de kleine dingetjes. Samen een film kijken, met moeders even de stad in, heerlijk eten/drinken bij de Edjes, een dikke knuffel van Haiko, een Turkse pizza kaas eten met Michael. Zodoende ben ik niet op alle momenten stoer. ;) maar gelukkig bestaat Skype! :D

Het is dus me mooiste en moeilijkste reis, die ik waarschijnlijk ooit ga maken.

Veel liefs van de kleine Melissa! X

Love you all!