50 graden verschil!, Een dag met veel uiterste.

Voordat ik echt vertrok heb ik eerst nog even een gevoelens buffer gemaakt. Voor deze buffer ben ik heerlijk een weekendje weg geweest naar Brugge (België ) met Haiko. Even lekker een nieuwe omgeving en echt een keer met zijn tweeën. Dat komt niet vaak voor dat we echt met zijn tweeën zijn, dit is ook onze eigen schuld we vinden beide gezelligheid maar als te leuk. Hoe meer vrienden des te groter de vreugd.

Deze gezelligheid was ook terug te vinden op de twee feesten die ik voor het vertrek nog even had. Zo begon het gefeest op 20 januari met het huwelijk van me vader. Echt een geslaagde dag. Deze dag had ik groot en deels met Edje georganiseerd. We hadden zelf nog in het geheim een bruidstaart geregeld. Het was echt een top dag. Alles ging zoals gepland. Je zou het bijna perfect kunnen noemen. Op de dag zelf geen tegen slagen, iedereen had het naar zijn of haar zin en zo hebben we het gezellig laat gemaakt.

Een week na dit feest stond het volgende feest al weer voor de deur, mijn “afscheidsfeest”. Ik sta al bekent om het feit dat ik graag feestjes geef/organiseer, dus dit kon natuurlijk niet uit blijven. Dit keer lekker een Amerikaanse tafel in gericht. Vol met hapjes, drankjes en chip. Het eerste drankje deed ik en daarna lekker zelfserves. Dat wees zich ook vanzelf. Het was echt weer ouderwets gezellig en het huis was op een gegeven moment ook echt bom vol. Echt geweldig zoon opkomt. Deze opkomt, gezelligheid en verwennerijen hebben me echt goed gedaan. Ik was de volgende dag gewoon een stuiterbal, door deze positieve boest. Ik had zelfs zoveel energie dat ik samen met Mikey lekker naar Amsterdam ben geweest. Lekker nog even een boer/zus dagje. Een dagje van een beetje winkelen, vooral kroegen bezoeken en het afsluiten met een heerlijke erwtensoep bij de kroonprins. Een geslaagd weekend dus, oké, nog één keer: Iedereen echt super bedankt voor alles!!!

Voor vertrek had ik nog lekker een paar dagen vrij, dit kwam goed uit aangezien ik nog een aantal dingen moest regelen. Zodoende vloog de tijd voorbij en was het ineens donderdag avond. Lekker nog één keer met zijn allen eten. Er was een miscommunicatie, hierdoor hebben ik en de Edjes beide een menu geregeld. Hier hebben we uiteindelijk maar een coproductie van gemaakt. Ik zat volop te genieten terwijl er van alles door me heen raasde. Van adrenaline tot een klein beetje angst voor het onbekende en van het veilig samen zijn tot onrustig in je eentje zijn. Op dit soort momenten ben ik echt blij dat ik dit avontuur grotendeels samen met Natasha doe. Ik heb het ook al is had opgezegd maar, ik heb me nog nooit zo een vrouw gevoeld. Al die emoties, gevoelen en hormonen. Echt om gek maar, vooral moe van te worden! Echt fijn al die uiterste, dubbele gevoelens en achtbaan gevoel van veranderingen.

De dag is aangekomen: 3februari, de dag van mijn vertrek. De dag die tot heel lang nog ver van mijn bed show leek. Zoals die hele week al was voorspeld ging het sneeuwen en hoe! Dit hebben we geweten. 3-6cm per uur! Wie verzint het. Uhmmm. IK! Toen Natasha en ik de vliegtickets hadden geboekt in november, zei ik al voor de “grap”; wacht maar het gaat pas sneeuwen als wij moeten vertrekken en zie hier, er laag een flink pak. Ik zal nog is een grapje maken. Niet dus. Maar goed, onze vlucht is pas om 21.10.

Toen het begon met sneeuwen bleek al vrij snel dat mijn vliegtuig was vertraagd met een nieuwe tijd van 22.10uur. Dit kwam ons achteraf super goed uit. Door de voorspellingen en de verkeerschaos die we op het nieuws hoorde, zijn me maar extra vroeg vertrokken.

Zo vertrokken we om 3uur. Me moeder en Wendy in de rolstoel taxi en Michael, Haiko, Ed en ik met de auto van Ed. Zo glibberde we met de auto naar de snelweg en nog geen 5 km buiten Veenendaal en we stonden vast. Muur vast.

Na dat we al bijna een half uur stil stonden, wilden Mikey wel wat drinken gaan halen. De benzinestation was toch naast ons. Terwijl hij met alle liefde koffie enz. aan het halen is. Ja je vloed het al…, begint de file toch te rijden. Niet een paar meter, nee we konden uiteindelijk doorrijden tot aan Maarsbergen. Gelukkig kon de taxi blijven staan en hebben we Michael telefonisch kunnen inlichten dat hij maar met de taxi mee moest. Tijdens het stilstaan hadden we al overlegd dat ik op deze manier niet mijn vlucht zou halen. We zijn naar Maarn gereden. Door de verkeerschaos heb ik daar afscheid genomen van me moeder en Wendy want dit gaat zo niet werken. Wij vier waren van plan om hier maar met de trein verder te gaan, ondanks de gehalveerde dienstregeling van de NS.

Eenmaal bij het station, kwam er al een mannetje van de NS naar ons toe. De treinen rijden nu niet meer verder dan Driebergen-Zeist en bij Utrecht en Amsterdam rijdt al helemaal geen trein verkeer. Dan toch maar terug de auto in en lang leve de smart phones, zijn we binnen door gaan reiden met de navigatie. Allemaal N-wegen en dwars door plaatsen zoals Den Dolder en Hilversum. Tot onze verbazing reed dit nog wel enig sinds door. Het positief blijven heeft geholpen, maar we hadden echt wel is momenten van angst dat ik me vlucht niet meer ging halen, maar naar 4 uur en 20 stond ik dan toch op tijd (door de vertraging) op Schiphol.

We hebben daar op Natasha gewacht, die ook een soort gelijke reis moest maken om daar te komen. We hadden online al in gecheckt dus we hadden onze boarding passen al en konden zo meteen onze koffer gaan inleveren. Daarna nog lekker wat met de familie gedronken om vervolgens met zijn 2e door de douane post naar de andere kant van Schiphol te verdwijnen. Op naar Gate E09!

Als we dan eindelijk in het vliegtuig zitten krijgen we een mededeling dat onze koffers nog niet aanboord zijn. Dit gaat nog even duren. Dit even heeft to ongeveer tot half 12 geduurd, want toe begonnen we eindelijk met opstijgen. Na ongeveer 12 uur vliegen maakten we een tussen stop in Singapore. Iedereen moes het vliegtuig uit, ook als je net als ons geen overstap had. Ze wilde het vliegtuig even schoon maken. Na een uurtje rond lopen op de luchthaven van Singapore, konden we weer inchecken en de laatste 2uur gaan vliegen naar Denpasar - Bali.

Emaal op Bali aangekomen, snel het vliegtuig uit gegaan om de drukte een beetje voor te zijn. zo moesten we eerst onze visa laten controleren en ons paspoort laten stempelen. Dit ging gelukkig allemaal goed, het is toch spannend zoon eerste keer. Vervolgens onze koffer gehaald. Formulieren ingevuld en ingeleverd, dus op naar de laatste scan voor de koffer en dat kunnen we de luchthaven uit.

Buiten de luchthaven staan meteen honderden mensen met bordje, maar de Stenden vlag viel goed op tussen deze menigte. Dit was nog overdekt, want ondanks de 28 graden, was er een tropische bui. Het kwam met bakken naar beneden en allemaal weer flitsen. Welcome to Bali! Wanneer de groep compleet waas werden we verdeeld in busjes die ons naar de hotels gingen brengen. Moet je alleen wel even naar het busje lopen. Het duurde nog geen minuut of we waren al helemaal doorweekt. Snel koffers proppen en als een verzopen katje het busje in.

Het was al donker aangezien het rond de klok van 12e was, maar ondanks dat kwam je al ogen te kort. Ze rijden hier dan ook links en als idioten dus dat was een hele belevenis voor al op de kleine paatjes was het echt een jeep safari. Maar dan eindelijk het hotel in zicht, met een groot welkoms spandoek en een drankje, konden we ons in checken en lekker naar de kamer. Door de hectische dag hebben we nog even gechillt en rustig wat spulletjes uitgepakt en kaarten opgehangen, zo dat we eindelijk met onze jetlag naar bed konden gaan. Ons tijdsbesef is nog ver te zoeken. Ik denk dat we die in Nederland hebben laten liggen. Mochten jullie heb vinden willen jullie hem dan bij de gerechtmatige eigenaar brengen!?! Alvast bedankt!

Cheers! With love,
Melissa x


P.S. ik kan niet beloven dat ze steeds zo lang worden.

P.P.S. Mocht je willen reageren doe dat dan via de blog site zelf, dan kan ik aan het eindelijk alles als één geheel uitprinten. De Facebook berichten worden hier helaas niet in meegenomen.